گیاه گلپر

 ​

نام علمی:

Heracleum persicum

تیره:

Apiaceae

سال هاست که از میوه های معطر برخی گونه های گیاه گلپر به عنوان ادویه ای مطبوع استفاده می شود. مثلا از میوه های گلپر ایرانی برای مطبوع ساختن انواع ترشی خانگی استفاده می شود. تحقیقات نشان می دهد که ریشه گیاه گلپر به علت  داشتن مواد موثره ارزشمند خاصیت دارویی خوبی دارد و در معالجه بیماری های پوستی کاملا موثر است. در صنایع جدید دارو سازی، از مواد موثره ریشه گلپر برای درمان پیسی و پزوریازیس و برخی تغییر رنگ های پوستی تهیه می شود. همچنین، از مواد موثره این گیاه محلول هایی تهیه می شود که سبب برنزه شده پوست می گردد. گونه های گلپر به صورت وحشی می رویند و جمع آوری اندام های مورد نظر (برای استخراج مواد موثره) از مراتع صورت می گیرد. بنابراین اهمیت گونه های گلپر در صنایع دارویی و اصولا برای جلوگیری از انقراض آنها، باید این گونه ها به زیر کشت روند و اهلی شوند.

گیاهشناسی

گلپر، گیاهی است چند ساله که منشا آن شمال غربی هیمالیا گزارش شده است. این گیاه دارای ریشه مخروطی، مستقیم، کم و بیش منشعب و به رنگ سفید مات است. ساقه مستقیم، استوانه ای شکل، منشعب، شیار دار، کم و بیش پوشیده از کرک است. ارتفاع این گیاه متفاوت بوده و بین 75 تا 150 سانتی متر است. گل به رنگ سفید، با گلبرگ های چاک دار است و تعداد انشعاب های چتر، 20 تا 25 عدد می باشد. قطر چتر، بین 3 تا 16 سانتی متر است. انشعاب های چتر نامساوی اند و براکتئول ها به صورت رشته ای و کشیده مشاهده می شوند. میوه فندقه، پهن، به طول 12 تا 15 میلی متر و عرض آن 6 تا 7 میلی متر می باشد.

ریشه گیاهان جنس هراکلیوم، محتوی کومارین های مختلفی است که مهمترین آنها عبارتند از امپراتورین، هراکلین، ایزوهراکلنین، هراکلنول، 8 –گرانوکسی ایزوپزورالین و برگاپتن. این مواد تحت یک سری واکنش های شیمیایی در ریشه گیاه، به گزانتوتوکسین تبدیل می شوند.

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.