درمان کمردرد

کمردرد چیست ؟

دردی که در قسمت پایین کمر ایجاد می‌شود کمردرد نام دارد. کمردرد به علت بیماری در ساختمانهایی که در کمر قرار گرفتند ایجاد می شود که شامل دیسک بین مهره‌ای، لیگامانهای که استخوانهای ستون مهره ها را به هم می چسبانند ، مفاصلی که ستون مهره ها را بهم وصل می کند نیرو اسپاسم عضلات کمر باشد. 

طبق اعلام موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی (NINDS) ، کمر درد شایعترین علت ناتوانی ناشی از شغل است. حداقل ۸۰ درصد مردم در طول زندگی خود کمردرد را تجربه می کنند.
کمر درد یکی از شایع ترین دلایلی است که افراد به پزشک مراجعه می‌کنند و یکی از علل مهم غیبت از محل کار و مرخصی استعلاجی در جوامع می باشد ، خوشبختانه کمردرد قابل پیشگیری است. 
کمر انسان ساختمان پیچیده ای است که از ماهیچه‌ها ، تاندون‌ها ، دیسک ها و استخوان ها تشکیل شده است و کمر انسان محلی است که اعصاب کمری در آن قرار گرفته اند این اعصاب از نخاع خارج شده و به داخل اندام های تحتانی می روند. کمر ما از ۵ مهره درست شده است و در بین مهره ها ساختمان های غضروفی به نام دیسک کمری قرار گرفته اند. به علت همین مهره هاست که ما می‌توانیم به جلو و عقب و چپ و راست حرکت کنیم.

ریسک فاکتورهای کمردرد عبارتند از کشیدن سیگار چاقی افزایش وزن افزایش سن کارهایی که نشستنی و بدون فعالیت هستند و یا برعکس کارهایی که مستلزم فعالیت بدنی شدید هستند و بالاخره مسائل روحی از قبیل اضطراب استرس و افسردگی.

برای مطالعه مقاله برنامه غذایی مناسب برای کاهش وزن! کلیک کنید.

انواع کمر درد

.کمر درد از لحاظ مدت زمان شروع می تواند به چندین صورت شکل بگیرد

.حاد باشد یعنی کمردردهایی که کمتر ۶ هفته طول می کشند و در عرض یک و نیم ماه معمولاً بهبود پیدا می‌کند

 .کمر درد هایی که بین یک و نیم تا سه ماه پس شروع علائم دیده می شود که کمر دردهای تحت حاد نامیده می‌شود 

کمر دردهای مزمن که کمر درد هایی هستند که بعد از سه ماه درمان هنوز بیمار خوب نشده است و کمردرد هنوز ادامه دارد.

هرچه کمردرد زمان بیشتری طول بکشد تا خوب شود نشانه بیماری های بدتری می باشد

:از لحاظ خصوصیات بالینی کمردرد ها سه دسته تقسیم می شوند

۱- کمر دردهای مکانیکی یعنی کمردرد هایی که با استراحت بهتر می شوند و با حرکت بدتر می شوند. مثلا هنگامی که بیمار حرکت می نشیند یا می‌ ایستد یا راه می رود بدتر می شود. این نوع درد ها به علت بیماریهایی که ریشه عصبی فشار می آورند ، مانند پارگی دیسک کمر ،تنگی کانال نخاعی، ناپایداری و حرکت غیر عادی مهره های کمر لیز خوردن مهره ها.
۲- دردهای التهابی یعنی دردهایی که صبح ها هنگام برخاستن بیمار از بستر ایجاد می شوند و هنگامی که بیمار کمی گرم می شود و حرکت می کند درد بیمار بهتر می شود. این نوع دردها معمولا در بیماری‌های التهابی دیده می شود مانند آرتریت روماتوئید ، اسپوندیلیت آنکیلوزان. 
۳- دردهایی که مخلوطی از اینها هستند مانند دردهای مربوط به تومورهای شکستگی ها پوکی استخوان.

درد کمر سمت چپ

درد هایی که در پایین کمر سمت چپ دیده می شوند ، معمولاً به علت پارگی دیسک در سمت چپ می باشد و در تنگی های کانال نخاعی نیز با اینکه تنگی کانال نخاعی نیز معمولاً سوراخ های بین مهره ای در دو طرف تنگ می شود اما علائم ممکن است در طرف چپ دیده شد.

درد پایین کمر سمت راست

درد هایی که در پایین کمر سمت راست دیده میشوند ، معمولاً به علت پارگی دیسک در سمت راست می باشد و در تنگی های کانال نخاعی نیز با اینکه تنگی کانال نخاعی نیز معمولاً سوراخ های بین مهره ای در دو طرف تنگ می شود اما علائم ممکن است در طرف راست درد کمر و سیاتیک ام علائم ممکن است در طرف راست دیده شود.

چه عواملی باعث ایجاد کمردرد در سمت راست پایین می شود؟

کشش آمدن لیگامان ها strain و پاره شدن لیگامان ها Sprain علت کشش آمدن لیگامان ها strain و پاره شدن لیگامان ها Sprain بوجود میاید. 
وقتی جسم سنگینی برداشته می‌شود که خارج از توان شخص باشد یا وضعیت بدنی شخص در حالت مناسبی نباشد می‌تواند باعث کشیده شدن لیگامان ها و یا اگر شدیدتر شود باعث پاره شدن لیگامان ها بشود. 
کش آمدن و پاره شدن لیگامان ها دلایل اصلی کمردرد حاد هستند.

علت کش آمدن و پاره شدن لیگامان شامل موارد زیر است :

۱ – بلند کردن اجسام سنگین با استفاده از تکنیک بالابردن نادرست.
۲ – پیچاندن یا حرکت بدن در شرایطی که بدن آمادگی ندارد و یا در وضعیت بدی قرار گرفته است.
۳ – کشش بیش از حد لیگامان ها حین ورزش به علت حرکات ناگهانی و سنگین
۴ – گرم نکردن بدن قبل از ورزش
۵ – سقوط از بلندی و زمین خوردن
۶ – کمر درد ناشی از کشیده شدن لیگامان ها و یا پاره شدن آنها که اصطلاحاً در زبان عامیانه رگ به رگ شدن نامیده می شود می تواند خفیف تا شدید باشد. 

علائم کش آمدن و پاره شدن لیگامان ها شامل موارد زیر باشد :

۱ – درد کمر ، سفتی یا حساسیت در قسمت تحتانی کمر : یعنی وقتی کمر بیمار را لمس می کنیم ، با فشار دادن عضلات ، بیمار احساس درد می کند . یا بیمار احساس یک توده ای در کمر می‌کند که ناشی از اسپاسم عضلانی است. 
۲ – محدود شدن دامنه حرکت کمر به علت درد: یعنی دیگر بیمار نمی تواند مثل قبل به جلو و عقب خم شود یا به طرفین بچرخد. ایستادن یا نشستن به حالت ایستاده دشوار است.کمر درد ممکن است به باسن تیر بکشد.اسپاسم عضلات در قسمت تحتانی کمر است و نوع درمان بستگی به علت و شدت علائم دارد.

بیماری های زنان که باعث کمردرد می شوند : 

علل درد در قسمت پایین سمت راست یا چپ کمر در خانم ها شامل موارد زیر باشد:
۱- آندومتریوز:
آندومتریوز می تواند باعث درد کمر یا لگن شود. اندومتریوز شرایطی است که در آن ، بافت مشابه لایه رحم یا آندومتر در سایر قسمتهای بدن مانند تخمدانها ، لوله‌های فالوپی ، واژن و دهانه رحم رشد می کند. آندومتریوز می تواند باعث درد مزمن در قسمت تحتانی کمر و لگن شود. 

علائم دیگر آندومتریوز شامل موارد زیر می باشد:

۱ – گرفتگی و اسپاسم دردناک کمر و زیر دل در دوران قاعدگی که ممکن است با گذشت زمان بدتر شود.
۲ – درد حین یا بعد از مقاربت جنسی
۳ – درد هنگام مدفوع یا ادرار کردن 
۴ – خونریزی یا لکه بینی بین دوره های قاعدگی 
۵ – اسهال یا یبوست
۶ – نفخ
۷- حالت تهوع

گزینه های درمانی آندومتریوز شامل موارد زیر است :

۱ – دارو های کاهش دهنده درد
۲ –  دارو های کنترل هورمونی و ضد حاملگی 
۳ – آگونیست های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH)

اقدامات جراحی برای از بین بردن بافت آندومتریوز

 فیبروم رحم :

فیبروم رحم رشد غیر سرطانی است که می تواند در دیواره رحم ایجاد شود. داشتن آنها خطر ابتلا به سرطان رحم را در فرد افزایش نمی دهد. فیبروم رحم می تواند در اندازه متفاوت باشد ، و ممکن است برخی افراد متوجه آن نشوند و پزشک هنگام معاینه لگن یا سونوگرافی آنها را تشخیص دهد. 

همه افراد مبتلا به فیبروم رحمی علامت ندارند اما در عده‌ای از افراد علامتهایی ایجاد می‌کند که شامل موارد زیر است :

۱ – درد پایین کمر
۲ – درد اندام تحتانی
۳ – درد یا فشار در ناحیه لگن
۴ – تکرر ادرار
۵ – یبوست
۶ – دوره های قاعدگی غیر معمول طولانی
۷- درد یا خونریزی شدید در دوره های قاعدگی 

افراد بدون علائم ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند.

گزینه های درمانی شامل موارد زیر است :

۱ – داروهای کاهش دهنده درد 
۲ – داروهای کنترل هورمونی و ضد حاملگی
۳ – آگونیست های GnRH یا گاهی آنتاگونیست های آن 

بیماری التهابی لگن

بیماری التهابی لگن (PID) نوعی عفونت است که به طور معمول در زمانی که یک بیماری مقاربتی مانند سوزاک یا کلامیدیا ، به رحم ، تخمدانها یا لوله های فالوپ گسترش می یابد رخ می دهد. شدت علائم PID می تواند متفاوت باشد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

۱ – درد در پایین شکم یا کمر
۲ – ترشحات واژن غیرمعمول یا ناخوشایند است
۳ –  درد حین یا بعد از مقاربت 
۴ – ادرار دردناک
۵ – تب و لرز
۶ -تهوع و استفراغ

افرادی که علائم PID دارند باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنند. خطر عفونت های لگنی ایجاد بافت اسکار یا جوشگاهی در لگن و خطر بروز مشکلات باروری و حاملگی خارج رحمی را افزایش است. بنابرین درمان سریع این بیماری می‌تواند در جلوگیری از مشکلات نازایی و حاملگی خارج رحمی موثر باشد. آنتی بیوتیک ها معمولاً می توانند عفونت باکتریایی ایجاد کننده PID را درمان کنند.

درد کمر در دوران بارداری

برخی از خانم ها در دوران بارداری درد کمر و لگن را تجربه می کنند. درد می تواند در یک یا هر دو طرف کمر یا لگن باشد.
این درد ممکن است در ناحیه تناسلی ( پرینه ) ، زیر شکم باشد یا به سمت ران ها انتشار پیدا کند. درد ممکن است هنگام پیاده روی ، ایستادن یا چرخیدن روی یک طرف بدتر شود.

نکات زیر ممکن است به کاهش درد لگن در دوران بارداری کمک کند :
انجام تمریناتی که کف لگن را تقویت می کند
۱ – کشش
۲ – حمام گرم
۳ – پوشیدن کفش های صاف و راحت
۴ – اجتناب از ایستادن طولانی مدت 
۵ – استراحت فراوان
زنان همچنین می توانند از بسته های یخ یا گرما استفاده کنند تا درد را تسکین دهد. استامینوفن معمولاً در دوران بارداری بی خطر است. با این وجود ، توصیه می شود قبل از مصرف هرگونه دارو ، قبل از مصرف با پزشک صحبت کنید.

علل خاص کمر درد در مردان

پیچ خوردگی بیضه می تواند باعث درد کمر در سمت راست یا چپ در مردان شود.

پیچ خوردگی بیضه

پیچ خوردگی بیضه هنگامی اتفاق می افتد که بیضه در داخل کیسه آن بچرخد و باعث پیچ خوردگی طناب اسپرمی می شود. پیچیده شدن طناب اسپرماتیک می تواند جریان خون به بیضه را کاهش یا کاملاً مسدود کند و می تواند صدمات جبران ناپذیری ایجاد کند.

برای مطالعه مقاله آیا ضایعه نخاعی درمان میشود یا خیر؟ + بررسی نشانه ها کلیک کنید.

علائم پیچ خوردگی بیضه می تواند شامل موارد زیر باشد :

درد شدید و ناگهانی در بیضه یا کشاله ران
دردی که به سمت راست یا چپ کمر کشیده می شود
تورم بیضه 
حالت تهوع
استفراغ
خون در مایع منی
پیچ خوردگی بیضه یک اورژانس پزشکی است.درمان شامل عمل جراحی برای رفع چرخش طناب اسپرمی و در صورت اختلال خونرسانی بیضه ، برداشتن بیضه است.

کمردرد در طرف چپ 

گاهی اوقات ، کمردرد فقط در یک طرف بدن احساس می شود. برخی از افراد درد مداوم را تجربه می کنند ، در حالی که برخی دیگر دردی دارند که می آید و می رود و همیشه نیست.نوع کمردرد در افراد مختلف متفاوت است. بسیاری از افراد درد شدید نیز و ناگهانی را تجربه می کنند ، در حالی که بعضی از افراد درد مبهمی را حس می کنند.

 چه عواملی باعث درد کمر در طرف چپ می شود؟ 

شایع ترین دلایل کمردرد در موارد زیر است :

۱ – آسیب بافت نرم عضلات یا رباط هایی که ستون فقرات را پشتیبانی می کنند. صدمه به ستون فقرات ، مانند دیسک یا مفاصل بین ستون فقرات که فاست FACET نامیده می شود.

۲ – بیماریهای اندام های داخلی مانند کلیه ها ، روده ها یا دستگاه تناسلی 

۳ – آسیب بافت نرم

۴ – هنگامی که عضلات در قسمت تحتانی کمر بیش از حد استفاده می شوند یا بیش از حد کشیده می شوند ، یا رباط ها ( لیگامان ها ) بیش از حد کشیده یا پاره می شوند ، التهاب ایجاد می شود. التهاب می تواند به اسپاسم عضلات منجر شود. خود اسپاسم عضلانی می تواند منجر به درد شود.

کمر درد در اثر آسیب ستون فقرات معمولاً ناشی از :

فتق یا پارگی یا بیماری دیسک کمر ، آرتروز و ساییدگی در مفاصل ستون فقرات که در اصطلاح پزشکی FACET نامیده می شود.

اختلال عملکرد در مفاصل لگن که در اصطلاح پزشکی مفاصل ساکروایلیاک نامیده می شوند. 

کمر درد در طرف چپ می تواند نشانه مشکل در اعضای داخل شکمی باشد مانند :

۱ – عفونت کلیه
۲ – سنگ کلیه
۳ – پانکراس
۴ – کولیت اولسراتیو
۵ – اختلالات زنان مانند اندومتریوز و فیبروم

کمر درد شما ممکن است ناشی از یک وضعیت جدی باشد. در صورت پیدایش علایم زیر به پزشک مراجعه کنید :

۱ – ضعف در اندام تحتانی شما که در اصطلاح عموم مردم ضعف پا نامیده می شود. 
۲ – احساس گز گز ، مور مور ، احساس سوزن سوزن شدن در اندام های تحتانی
۳ – حالت تهوع
۴ – استفراغ
۵ – تنگی نفس
سرگیجه
گیجی
تب
لرز
درد یا سوزش هنگام ادرار کردن 
خون در ادرار
بی اختیاری ادرار و مدفوع یا بند آمدن ادرار 

راه ها و روش های درمان

درمان بدون جراحی

نحوه درمان کمر درد به طور کلی به حاد یا مزمن بودن درد بستگی دارد. معمولا، جراحی تنها زمانی توصیه می شود که مدرکی مبنی بر بد تر شدن آسیب های عصبی و یا تغییرات ساختاری وجود داشته باشد؛ که اعمال جراحی اصلاحی بدین منظور توسعه یافته اند.

روش های مرسوم درمان به شرح زیر می باشد:

گرما و سرما: هیچ گاه به عنوان راه حل سریعی برای درمان آسیب کمر شناخته نشده اند، با این وجود می توانند به کاهش درد و التهاب برای افراد دچار درد حاد، تحت حاد و مزمن کمک کنند. همچنین در برخی افراد به تحرک بیشتر نیز، کمک می کنند.

نوع فعالیت: استراحت باید به صورت محدود باشد. افراد باید تمرینات کششی و فعالیت های روزمره را هر چه زود تر شروع کرده و همچنان از فعالیت هایی که باعث تشدید درد می شوند بپرهیزند. شواهد قوی نشان می دهند کسانی که فعالیت های روزمره ی خود را ادامه می دهند، نسبت به کسانی که از بدو شروع درد استراحت می کنند، از انعطاف پذیری بیشتری در کمر خود برخوردارند. تحقیقات دیگر نشان می دهند که استراحت در بستر به تنهایی، می تواند کمر درد را تشدید کرده و همچنین باعث عوارض ثانویه مثل افسردگی، کاهش قدرت عضلانی و لخته شدن خون در پا ها گردد.

برای مطالعه مقاله فیزیوتراپی چیست و چه فوایدی دارد؟ کلیک کنید.

تمرینات تقویتی: فعالیت هایی فراتر از فعالیت های روزمره، در موارد کمر درد حاد توصیه نمی شوند ولی می توانند بهبود کمر درد های تحت حاد و مزمن را سرعت بخشند. به وجود آوردن و نگه داری قدرت عضلانی، به خصوص در افراد دارای مشکلات اسکلتی از اهمیت بالایی برخوردار است.پزشکان می توانند لیستی از تمرینات مفید را ارائه دهند که به هماهنگی، وضعیت صحیح و همین طور تعادل عضلات کمک کند.از جمله ورزش کمر درد یوگا می باشد. شواهد نشان می دهند که تمرینات یوگا می توانند در کم کردن کمر درد مزمن تاثیر کوتاه و بلند مدت داشته باشند.

فیزیوتراپی معمولا برای تقویت گروه های عضلانی مرکزی که از کمر حفاظت می کنند، بهبود تحرک و انعطاف پذیری و اصلاح وضعیت بدن، به همراه دیگر درمان ها مانند  لیزر درمانی کمر و ورزش درمانی کمر استفاده می شود. 

درمان دیسک کمر با دو روش جراحی و بدون جراحی صورت می پذیرد. مهم‌ترین روشهای درمان‌ بدون جراحی دیسک کمر انجام فیزیوتراپی و ورزش است که در بسیاری از بیماران مبتلا به دیسک کمر، می تواند روش موثری باشد. استفاده از روش جراحی برای درمان دیسک کمر، تنها زمانی ضرورت دارد که آسیب عصبی نشانه دار و در حال پیشرفت بوجود آمده باشد و بیمار به درمانهای بدون جراحی دیسک کمر مثل لیزر درمانی کمر پاسخ خوبی ندهد. این موارد شامل بی حس شدن بخشی از ران و یا ساق پا، کاهش توان ماهیچه ها و ضعیف شدن آنها، کاهش و یا از بین رفتن کامل عکس العمل های عصبی است که در معاینه عصبی دیده شود.

دارودرمانی: طیف وسیعی از دارو ها به منظور درمان کمر درد های حاد و مزمن استفاده می شوند. برخی از این دارو ها تنها با نسخه ی پزشک به فروش می رسند. بعضی دارو ها ، حتی آن هایی که نیاز به نسخه ی پزشک ندارند، ممکن است در طول بارداری خطرناک بوده یا با دارو های دیگر تداخل داشته باشند. همچنین ممکن است این دارو ها عوارض جانبی داشته و باعث ضرر های جدی مثل آسیب به کبد یا زخم های گوارشی و خون ریزی شوند. مشورت با پزشک، قبل از مصرف داروی کمر درد، ضروری است. در زیر به انواع اصلی دارو های مورد استفاده برای درمان کمر درد اشاره می کنیم:

• دارو های مسکن مخصوصا به منظور از بین بردن درد ساخته شده اند.
• دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) درد و التهاب را از بین می برند و فرمولاسیون آن ها نیاز به نسخه پزشک ندارد. (ایبوپروفن، کتوپروفن و ناپروکسن)
• دارو های ضد تشنج (این دارو ها در درجه ی اول برای حمله های ناگهانی بیماری استفاده می شوند) می توانند در درمان افراد مبتلا به رادیکولوپاتی و درد ریشه ای موثر واقع شوند.
• دارو های ضد افسردگی مثل تریسیکلیک ها، سروتونین و مهار کننده های باز جذبی نور اپی نفرین، به طور معمول برای کمر درد های مزمن تجویز می شوند؛ اگر چه در طی بررسی تحقیقات در مورد سودمندی این دارو ها ، اثر آن ها بر روی کمر درد های غیر اختصاصی اثبات نشده است.
• دارو های محرک سطحی از قبیل کرم ها و اسپری ها، به صورت موضعی استعمال شده و اعصاب پوست را به منظور ایجاد حس گرما یا سرما تحریک می کنند. بدین صورت درد کاهش می یابد. مسکن های موضعی درد نیز، التهاب را کاهش داده و جریان خون را تقویت می کنند.

مانیپولاسیون (جا انداختن) و تحرک بخشی ستون فقرات راهکار هایی هستند که در آن ها  متخصص ستون فقرات یا افراد متخصص مجاز (پزشک یا کایروپراکتور) از دست برای تحرک بخشی، جا انداختن، ماساژ درمانی یا تحریک ستون فقرات و بافت های اطراف آن استفاده می کنند. مانیپولاسیون عبارت است از یک حرکت سریع که فرد مورد درمان روی آن کنترلی ندارد، در حالی که تحرک بخشی عبارت است از حرکات اصلاحی آرام تر. شواهد نشان می دهند که این تکنیک ها اثر کم تا متوسطی به صورت کوتاه مدت روی افراد مبتلا به کمر درد مزمن می گذارند. اثر این روش ها بر درد های حاد و تحت حاد معمولا کم است. در ضمن هیچ کدام از این روش ها برای افرادی که کمر درد آن ها ناشی از علل مشخص پزشکی مثل پوکی استخوان، فشردگی نخاع یا آرتروز کمر می باشد، مناسب نیستند.

تراکشن (کشش) روشی است که در آن با استفاده از وزنه و قرقره، فشاری ممتد یا متناوب به بدن وارد شده و بدین صورت اسکلت به یک وضعیت مناسب “کشیده” می شود. برخی از افراد تحت درمان تراکشن یا کشش ستون فقرات، از درد رهایی می یابند ولی این وضعیت موقتی است. هنگامی که کشش متوقف شود، کمر درد شروع به بازگشت می کند. شواهدی مبنی بر اثر گذاری بلند مدت این روش درمان بر روی افراد مبتلا به کمر درد، وجود ندارد.

طب سوزنی :برای درمان کمر درد های مزمن نسبتا موثر است. این روش شامل فرو کردن سوزن های باریک در نقاط به خصوصی در سر تا سر بدن می باشد. برخی متخصصین معتقدند که این روش باعث از بین رفتن موانع سر راه نیروی زندگی یا Qi ( “چی”) می شود. برخی دیگر که ممکن است به تئوری نیروی زندگی اعتقاد نداشته باشند، عقیده دارند که هنگام فرو شدن و تحریک سوزن ها (به وسیله ی چرخاندن یا عبور جریان الکتریکی ضعیف)، به طور طبیعی مواد شیمیایی مسکن درد در بدن آزاد می شوند، از قبیل اندورفین، سروتونین و استیل کولین. شواهد مبنی بر اثر گذاری طب سوزنی روی کمر درد های حاد دچار تناقض بوده و تحقیقات هنوز ادامه دارند.

بیوفیدبک : برای درمان بسیاری از درد های حاد، ازجمله کمر درد و سر درد به کار می رود. این روش درمان عبارت است از اتصال الکترودهایی به پوست و استفاده از دستگاه الکترومیوگراف که به فرد این اجازه را می دهد که از تنفس، تنش عضلانی، ضربان قلب و دمای پوست خود مطلع شده و آن ها را تنظیم کنند. افراد، واکنش خود به درد را با استفاده از تکنیک های تمدد اعصاب تنظیم می کنند. بیوفیدبک معمولا همراه با دیگر روش های درمان استفاده شده و فاقد عوارض جانبی است. شواهدی مبنی بر تاثیر مستقیم بیوفیدبک بر روی کمر درد موجود نمی باشد.

درمان با استفاده از بلوک عصبی :به منظور از بین بردن درد مزمن به وسیله ی قطع رسانایی اعصاب مناطق خاصی از بدن، انجام می شود. بلوک عصبی روش های متعددی از جمله تزریق دارو های بی حسی موضعی، سم بوتولینم یا استروئید ها به داخل بافت نرم یا مفاصل آسیب دیده و یا روش های پیچیده تری مثل بلوکه کردن ریشه ی عصبی و یا تحریک نخاع دارد. به هنگام کمر درد شدید، ممکن است دوز کمی دارو برای درد کمر را مستقیما وارد نخاع کنند. موفقیت در این نوع درمان به مهارت متخصص و اینکه بتواند محل دقیق عصب مورد نظر را پیدا کرده و تزریق را به درستی انجام دهد بستگی دارد. تزریق مزمن استروئید می تواند باعث افزایش ناتوانی گردد.

تزریق استروئید اپیدورال: یک راه رایج برای درمان کوتاه مدت کمر درد و درد سیاتیک ناشی از التهاب می باشد. گفتنی است که ساکن شدن درد در این شیوه درمانی تزریق اپیدورال کمر موقتی بوده و استفاده ی بلند مدت از این تزریقات توصیه نمی شود. یک بررسی کنترل شده ی استاندارد، توسط موسسه ی ملی سلامت آمریکا، در مورد اثر بخشی تزریق استروئید اپیدورال بر کمر درد مزمن ناشی از تنگی مجرای نخاعی، نشان داد که نتیجه ی بلند مدت در بین افرادی که این تزریقات را انجام داده بودند بد تر است.

تحریک الکتریکی اعصاب از طریق پوست (TENS) :عبارت است از همراه داشتن یک وسیله ی الکتریکی که الکترود های آن روی پوست ناحیه دردناک قرار گرفته و با ایجاد تکانه های الکتریکی، سیگنال های درد در اعصاب مجاور را از کار می اندازد. فرض بر این است که تحریک دستگاه عصبی می تواند باعث تغییر در ادراک درد شود. مطالعات اولیه در مورد TENS نشان داد که که این روش سطح اندورفین (مسکن درد طبیعی بدن) را بالا می برد. با این وجود، مطالعات اخیر نتایج متناقضی در خصوص موثر بودن این روش بر رفع کمر درد، ارائه داده اند.

برای درمان کمر درد روش های دیگری ازجمله تزریق پی آر پی،اوزون تراپی و … نیز وجود دارد.

عمل جراحی

هنگامی که دیگر راه های درمان نتیجه ندهند، نوبت به جراحی باز یا جراحی بسته ستون فقرات می رسد تا درد ناشی از آسیب های اسکلتی عضلانی یا فشار به اعصاب را بر طرف کند. پس از جراحی ممکن است ماه ها طول بکشد تا بیمار بهبود یابد و حتی ممکن است برای همیشه انعطاف پذیری خود را از دست بدهد.

پیشگیری

جلوگیری از درد دوباره ی کمر در اثر وضعیت نادرست بدن معمولا با پرهیز از حرکات ناگهانی و کشیدن کمر، اصلاح وضعیت بدن و بلند کردن صحیح اشیا ممکن است. آسیب های شغلی زیادی به دلیل بلند کردن اجسام سنگین ،تماس مکرر یا ممتد بین بافت نرم بدن با یک جسم سخت یا تیز، لرزش، حرکات مکرر و وضعیت غیر عادی بدن به وجود آمده و تشدید می شوند. استفاده از اثاثیه و وسایل با طراحی استانداد و ارگونومیک در منزل و محل کار می تواند خطر ابتلا به آسیب های کمر را کاهش دهد.

استفاده از کمربند های طبی در قالب نوار های الاستیکی پهن که می توانند سفت شده و کمر و عضلات شکم را، به منظور پیشگیری از درد، در بر بگیرند، همچنان بحث بر انگیز باقی مانده است. این وسایل با وجود این که مدرکی مبنی بر کارآمد بودنشان در پیشگیری از درد وجود ندارد، به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرند. مطالعات زیادی نشان داده اند که استفاده از این وسایل به جهت پیشگیری یا درمان کمر درد، بیهوده می باشد. با این حال، گزارشات غیر رسمی مبنی بر کاهش آسیب در بین کارگرانی که از کمربند های طبی استفاده کرده اند وجود دارد. بسیاری از شرکت هایی که در برنامه هایشان از کمربندهای ایمنی و طبی استفاده می شود، تمرینات و برنامه های آگاه سازی ارگونومیک برگزار می کنند و ممکن است این کاهش جراحات در اثر این برنامه ها و یا عوامل دیگری باشند. گذشته از این، در استفاده از کمربند های طبی باید احتیاط کرد، زیرا ممکن است با استفاده ی کم تر از عضلات پشت و ضعیف شدن آن ها، باعث ایجاد یا تشدید کمر درد شود.